W rok po debiucie, George D. Stanciulescu wraca ze starannie odróżniającym się dziełem, tym razem osiągającym wyżyny złowrogiego Dramatu, w suicie 12 utworów majestatycznej, nadmiernie i zmysłowo wyrzeźbionej rozmaitości. Eleganckie i zniewalające orkiestralne gęstości pełne wyszukanego uroku, głębokich wnęk, rujnujących serca zapachów tragedii, złośliwie intensywnych wybuchów sopranów, a wszystko przekształcone do dynamicznego i pomysłowego ustawienia kinematograficznych impulsów, elite livresque aluzji i wyselekcjonowanych ziaren obłędu.