Digital Angel - On The Side Of The Angels
Czytano: 4143 razy
70%
Wykonawca:
Galerie:
- Castle Party 2015 - 2015-07-23 (Festiwale)
- Castle Party 2013 - 2013-07-17 (Festiwale)
- Polcon 2011 - 2011-08-26 (Konwenty)
Katalog płyt:
Digital Angel został powołany do życia w 2006 roku przez Steffana (współzałożyciela synth-popowej formacji d’Archangel, a w Digital Angel wokalistę, kompozytora i autora tekstów), Al Vara (klawisze, oprogramowanie) i Jacę (gitara). W 2010 roku ukazała się ich debiutancka płyta "On The Side Of The Angels" nakładem wytwórni Alchera Visions. Zespół ma za sobą koncerty u boku takich sław jak XIII. Stoleti czy Fading Colours, jak również polskich obiecujących formacji H.EXE i monoLight. Utwór "Again" został umieszczony na kompilacji Shadow Places 2, a "Zita" można usłyszeć w tle klipu promującego Gothomanię. Oprócz tego zespół zagra na tegorocznym Castle Party. Warto zapoznać się z albumem zespołu, który ma już za sobą tyle sukcesów, a przed sobą prawdopodobnie błyskotliwą karierę na scenie DI.
Przyznaję, że zainteresowałam się tą płytą, bo okładka albumu i zdjęcia zespołu mają w sobie coś ze świetnych fotografii Depeche Mode promujących "Sounds of the Universe", autorstwa Antona Corbijna – nadwornego fotografa gwiazd rocka i reżysera wielu teledysków DM (i nie tylko). Są minimalistyczne, zimne, takie "kosmiczne". Mimo że muzyka Digital Angel ma w sobie dużo elektroniki i synthpopowej energii, podobieństwa z DM kończą się głównie na aspekcie wizualnym.
Album "On The Side Of The Angels" rozpoczyna się niebanalnie. Z otchłani ciszy dochodzi do nas głos szeptem recytujący wiersz Williama Butlera Yeats’a. Po zaledwie kilku wersach mocne uderzenie i pierwszy utwór, przewrotnie zatytułowany "Not The First". Świetny, przebojowy kawałek, w którym słychać cały charakter Digital Angel: rock gotycki z rozbudowanymi partiami gitary połączony z elektroniką. Dodajmy do tego jeszcze wokal, który jest połączeniem głosu Voida z Deathcamp Project i Porl Kinga z Rosetta Stone, jednym słowem kwintesencja gotyckiego wokalu. Ta piosenka spokojnie mogłaby stać się hitem mrocznych parkietów. W kolejnych utworach "Winter" i "Europe Dies" słyszymy równocześnie synthpopowy, niemal dyskotekowy beat i skrzypce, co tworzy oryginalną mieszankę. W "Europe Dies" dochodzi do tego jeszcze progresywnie brzmiąca gitara, która będzie powracać przez całą płytę. "Is There Tomorrow" przypomina poprzednie kawałki i robi się trochę nudno, ale na szczęście nadchodzi "When It Rains" – pierwszy z dwóch moich faworytów. Melancholijna kompozycja, przetykana odgłosami deszczu, z kontrastującym, przebojowym refrenem. Ciekawe, powolne elektroniczne przejście w 2:33 nie pozwala nam się tym utworem znudzić. "Zita" przypomina dokonania Apoptygmy Berzerk. Piosenka "Alive Inside" z romantycznym tekstem ("dance with me tonight") i solówką w stylu Skawińskiego skojarzyła mi się z radiową estetyką piosenek Kombi czy czegoś w tym stylu. Utwór "We Could Be One" jest już mocniejszy, przypomina Love Like Blood, ale niezupełnie, bo w tle wciąż słyszymy synthpopowy beat i elektroniczne dźwięki. W końcu "The Sky Won’t Fall" – mój drugi faworyt. Utwór raczej spokojny i nostalgiczny, wyróżnia się meandrująca progresywna gitara, do tego klawisze, syntezatorowe dźwięki i chwytliwy refren – po prostu przebój. W tym kawałku słychać wyraźnie inspiracje Depeche Mode. Album rozpoczął się mocnym akordem, dynamicznym "Not The First", a kończy wprost przeciwnie – piękną balladą "Again", a dokładniej ponad 3-minutową, progresywną gitarową solówką, której nie powstydziliby się muzycy Pink Floyd.
"On The Side Of The Angels" trzeba słuchać głośno, żeby docenić te wszystkie elektroniczne smaczki, bogactwo dźwięków kryjące się za, na pozór prostą, melodią. Nie nazwałabym tej płyty stricte rockowo-gotycką czy synthpopową, znajduje się gdzieś pośrodku tych biegunów. Jest uładzona, ma zdecydowanie komercyjny charakter i myślę, że spodobałaby się słuchaczom nie tylko z kręgów muzyki DI, ale też np. fanom indie. Z kolei ci "mroczniejsi" mogą zarzucić płycie monotonię i brak tzw. "pazura", buntowniczej energii. Posłuchajcie "On The Side Of The Angels" i oceńcie sami!
Tracklista:
01. Not The First
02. Winter
03. Europe Dies
04. Is There Tomorrow
05. When It Rains
06. Zita
07. Alive Inside
08. Nothing Lasts Forever
09. We Could Be One
10. The Sky Won’t Fall
11. Listen Up
12. Again
Inne artykuły:
Przyznaję, że zainteresowałam się tą płytą, bo okładka albumu i zdjęcia zespołu mają w sobie coś ze świetnych fotografii Depeche Mode promujących "Sounds of the Universe", autorstwa Antona Corbijna – nadwornego fotografa gwiazd rocka i reżysera wielu teledysków DM (i nie tylko). Są minimalistyczne, zimne, takie "kosmiczne". Mimo że muzyka Digital Angel ma w sobie dużo elektroniki i synthpopowej energii, podobieństwa z DM kończą się głównie na aspekcie wizualnym.
Album "On The Side Of The Angels" rozpoczyna się niebanalnie. Z otchłani ciszy dochodzi do nas głos szeptem recytujący wiersz Williama Butlera Yeats’a. Po zaledwie kilku wersach mocne uderzenie i pierwszy utwór, przewrotnie zatytułowany "Not The First". Świetny, przebojowy kawałek, w którym słychać cały charakter Digital Angel: rock gotycki z rozbudowanymi partiami gitary połączony z elektroniką. Dodajmy do tego jeszcze wokal, który jest połączeniem głosu Voida z Deathcamp Project i Porl Kinga z Rosetta Stone, jednym słowem kwintesencja gotyckiego wokalu. Ta piosenka spokojnie mogłaby stać się hitem mrocznych parkietów. W kolejnych utworach "Winter" i "Europe Dies" słyszymy równocześnie synthpopowy, niemal dyskotekowy beat i skrzypce, co tworzy oryginalną mieszankę. W "Europe Dies" dochodzi do tego jeszcze progresywnie brzmiąca gitara, która będzie powracać przez całą płytę. "Is There Tomorrow" przypomina poprzednie kawałki i robi się trochę nudno, ale na szczęście nadchodzi "When It Rains" – pierwszy z dwóch moich faworytów. Melancholijna kompozycja, przetykana odgłosami deszczu, z kontrastującym, przebojowym refrenem. Ciekawe, powolne elektroniczne przejście w 2:33 nie pozwala nam się tym utworem znudzić. "Zita" przypomina dokonania Apoptygmy Berzerk. Piosenka "Alive Inside" z romantycznym tekstem ("dance with me tonight") i solówką w stylu Skawińskiego skojarzyła mi się z radiową estetyką piosenek Kombi czy czegoś w tym stylu. Utwór "We Could Be One" jest już mocniejszy, przypomina Love Like Blood, ale niezupełnie, bo w tle wciąż słyszymy synthpopowy beat i elektroniczne dźwięki. W końcu "The Sky Won’t Fall" – mój drugi faworyt. Utwór raczej spokojny i nostalgiczny, wyróżnia się meandrująca progresywna gitara, do tego klawisze, syntezatorowe dźwięki i chwytliwy refren – po prostu przebój. W tym kawałku słychać wyraźnie inspiracje Depeche Mode. Album rozpoczął się mocnym akordem, dynamicznym "Not The First", a kończy wprost przeciwnie – piękną balladą "Again", a dokładniej ponad 3-minutową, progresywną gitarową solówką, której nie powstydziliby się muzycy Pink Floyd.
"On The Side Of The Angels" trzeba słuchać głośno, żeby docenić te wszystkie elektroniczne smaczki, bogactwo dźwięków kryjące się za, na pozór prostą, melodią. Nie nazwałabym tej płyty stricte rockowo-gotycką czy synthpopową, znajduje się gdzieś pośrodku tych biegunów. Jest uładzona, ma zdecydowanie komercyjny charakter i myślę, że spodobałaby się słuchaczom nie tylko z kręgów muzyki DI, ale też np. fanom indie. Z kolei ci "mroczniejsi" mogą zarzucić płycie monotonię i brak tzw. "pazura", buntowniczej energii. Posłuchajcie "On The Side Of The Angels" i oceńcie sami!
Tracklista:
01. Not The First
02. Winter
03. Europe Dies
04. Is There Tomorrow
05. When It Rains
06. Zita
07. Alive Inside
08. Nothing Lasts Forever
09. We Could Be One
10. The Sky Won’t Fall
11. Listen Up
12. Again
Inne artykuły:
- Castle Party 2015 - 2015-07-26 (Relacje)
