L'Effet C'est Moi - Tomber En Heros
Czytano: 4577 razy
51%
Część 1: Pour Le Splendeur D’Empeire
Powiem szczerze, oczekiwałem czegoś innego. Jest to moje pierwsze spotkanie z L'Effet C'est Moi, ale to nic nie zmienia. Cóż, przygotowywałem się na jakiś konkretny wojenny wykop, a tu taka trochę wojna pozycyjna. Niby pierwsza część epatuje szybkimi bębnami, niby trzyma tempo (tępo) ale czegoś mi brakuje... Może wokalu...?
Poziom trzymają te utwory w których albo nie ma bębnów (cholera, takich nie ma...) albo są zagrane w wolnych tempach (np. miłe dla ucha Distance)
Melodie w tej części są naprawdę niezłe, nieco melancholijne, troche depresyjne. Same w sobie są dalekie od wojennej zawieruchy... Najlepszy punkt tej części to wspomniany wyżej Distance. Kawałek naprawdę dobrej muzyki... Trochę pompatycznej ale świetnie się to wszystko klei.
Część 2: Et L’Obscurité De Son Pouvoir
Pierwszy kawałek z Et L’Obscurité De Son Pouvoir to cholernie mroczna cząstka tej płyty. Z ciemności wyłania się świetna melodia, a bębny wybijają rytm kroków schlanych ss-manów...
Rituel De Sexe – doczekaliśmy się utworu bez bębnów. Jeden z lepszych kawałków na krążku. Minimalistyczna melodia i te nisko zagrane dźwięki pianina... Poezja.
Dalej mamy ambientowy Soirée Dansante, byłby świetny track gdyby nie te CYRKOWE pianino na końcu. Tak, też się zdziwiłem słysząc ten utwór pierwszy raz.
No i jeszcze mamy bonus - Saluer à La Romaine. Zaryzykuję stwierdzenie, że ten bonus jest właśnie perełką na tym albumie. To co zaczyna się od około 2 minuty to istne wojenne piekiełko. Kojarzy mi się z muzyką z Kompani braci, a to całkiem dobrze.
Podsumowując, Tomber En Heros to płyta pompatyczna (nawet trochę za bardzo). Jak najbardziej do posłuchania, ale raczej dla ludzi siedzących w tym gatunku. Ja miałem wrażenie, że twórcy w niektórych kawałkach robią sobie ze mnie żarty... Wojna według Włochów to taki troszkę cyrk...
(Mają świetną stronę internetową, warto zobaczyć choćby z ciekawości ; ocena była by równe 50 ale jest plus 1 za stronę internetową...)
Tracklista:
01. Rome Capitale
02. Rome Capitale II
03. Distance
04. Retourner Au Pays
05. Saltarelle
06. Ouverture: Mourir À La Guerre
07. N'Aboutir À Rien
08. Rituel De Sexe
09. Tué Au Champ D'Honneur
10. Soirée Dansante
11. Saluer À La Romaine
12. Croulent Les Bataillons Dans Le Feu
Inne artykuły:
Powiem szczerze, oczekiwałem czegoś innego. Jest to moje pierwsze spotkanie z L'Effet C'est Moi, ale to nic nie zmienia. Cóż, przygotowywałem się na jakiś konkretny wojenny wykop, a tu taka trochę wojna pozycyjna. Niby pierwsza część epatuje szybkimi bębnami, niby trzyma tempo (tępo) ale czegoś mi brakuje... Może wokalu...?
Poziom trzymają te utwory w których albo nie ma bębnów (cholera, takich nie ma...) albo są zagrane w wolnych tempach (np. miłe dla ucha Distance)
Melodie w tej części są naprawdę niezłe, nieco melancholijne, troche depresyjne. Same w sobie są dalekie od wojennej zawieruchy... Najlepszy punkt tej części to wspomniany wyżej Distance. Kawałek naprawdę dobrej muzyki... Trochę pompatycznej ale świetnie się to wszystko klei.
Część 2: Et L’Obscurité De Son Pouvoir
Pierwszy kawałek z Et L’Obscurité De Son Pouvoir to cholernie mroczna cząstka tej płyty. Z ciemności wyłania się świetna melodia, a bębny wybijają rytm kroków schlanych ss-manów...
Rituel De Sexe – doczekaliśmy się utworu bez bębnów. Jeden z lepszych kawałków na krążku. Minimalistyczna melodia i te nisko zagrane dźwięki pianina... Poezja.
Dalej mamy ambientowy Soirée Dansante, byłby świetny track gdyby nie te CYRKOWE pianino na końcu. Tak, też się zdziwiłem słysząc ten utwór pierwszy raz.
No i jeszcze mamy bonus - Saluer à La Romaine. Zaryzykuję stwierdzenie, że ten bonus jest właśnie perełką na tym albumie. To co zaczyna się od około 2 minuty to istne wojenne piekiełko. Kojarzy mi się z muzyką z Kompani braci, a to całkiem dobrze.
Podsumowując, Tomber En Heros to płyta pompatyczna (nawet trochę za bardzo). Jak najbardziej do posłuchania, ale raczej dla ludzi siedzących w tym gatunku. Ja miałem wrażenie, że twórcy w niektórych kawałkach robią sobie ze mnie żarty... Wojna według Włochów to taki troszkę cyrk...
(Mają świetną stronę internetową, warto zobaczyć choćby z ciekawości ; ocena była by równe 50 ale jest plus 1 za stronę internetową...)
Tracklista:
01. Rome Capitale
02. Rome Capitale II
03. Distance
04. Retourner Au Pays
05. Saltarelle
06. Ouverture: Mourir À La Guerre
07. N'Aboutir À Rien
08. Rituel De Sexe
09. Tué Au Champ D'Honneur
10. Soirée Dansante
11. Saluer À La Romaine
12. Croulent Les Bataillons Dans Le Feu
Inne artykuły:
- L'Effet C'Est Moi – Il Sole a Mezzanotte - 2013-04-15 (Recenzje muzyki)
