80%

To zaskakujące, ale dokładnie wczoraj, przy zupełnie innej okazji, przypomniał mi się ten cytat: "Życie to echo, co wysyłasz - wraca, co siejesz - zbierasz, co dajesz - dostajesz, to co widzisz w innych, istnieje w Tobie." Dziś wreszcie usiadłam, aby przesłuchać najnowszy album Ductape "Echo Drama", który porusza także i ten temat. Album ukazał się 29 lutego, i muszę powiedzieć, że jest to wspaniały przykład, jak cudownie można połączyć zimny post-punk z energią, porywającym dynamizmem i wielobarwnością wokalu.
Çağla Bora Güleray i Furkan Güleray stworzyli album, który jest kwintesencją mrocznych melodii, a jednocześnie emanuje dźwiękowym i melodycznym światłem, przyciągając swoją eklektycznością, oryginalnością kompozycji i scenicznym potencjałem. Melodyjne, żywe utwory, takie jak "Red Scar", "the Unknown" czy  wręcz klubowy"Closer", znalazły miejsce obok bardziej mrocznych, hipnotyzujących utworów, jak "Evil Me", oraz wspomnianego wcześniej "Anafor", czy podniosłych, pięknych dźwiękowo kawałków, jak "Duvar". Album zamyka "Insan Senfonisi", który zasadniczo różni się bazą melodyczną i dynamiką od reszty albumu, świetnie podsumowując całość, wydobywając całe bogactwo odcieni, jakim emanuje wokal Çağli.
Na pewno jest to w pewnym sensie album reminiscencyjny, rzucający światło na przeszłość, jest pewną refleksją, skoncentrowaniem emocji, również trudnych jak ból i samotność, pewnym rozliczeniem z tym emocjonalnym bagażem – takie własnie życiowe echo.
Reasumując, w przeważającej części jest to album złożony z szybko biegnących melodii, świetnych basów i gitarowo-syntezatorowych kompozycji, będących tłem do mocnej, emocjonalnie bogatej treści. Piękne wydawnictwo.
 

Autor: khocico
Tłumacz: khocico
Data dodania: 2024-03-05 / Recenzje muzyki