70%

Whitechapel to jedna z dzielnic Londynu, znana przede wszystkim z wydarzeń sprzed ponad 120 lat, kiedy swoje liczne morderstwa popełniał tam "Kuba Rozpruwacz". Jak dotąd jego postać związana jest z wieloma niewyjaśnionymi kwestiami. Jednak członkowie zespołu FAQ nie starają się znaleźć nowych odpowiedzi, czy też teorii dotyczących jednego z najsławniejszych seryjnych morderców. Spędzili za to dużo czasu na zgłębianiu faktów i mitów traktujących o tych wydarzeniach, co zaowocowało powstaniem krążka.
Z wcześniejszych dokonań FAQ warto przypomnieć rok 2005, w którym to wydali płytę "Is pornography art?", bardzo dobrze przyjętą wśród fanów electro-popu z partiami gitarowymi. Mamy rok 2009 i podobnie jest z tym albumem. "Whitechapel" to propozycja dla grzecznych chłopców i dziewczyn, lubiących poukładane melodie i porządek w utworach. Każdy, kto nie lubi lamentujących, śpiewających ponurym, gotyckim, niskim tonem wokalistów, powinien być zadowolony, że Philip Noirjean po prostu tego unika. Jego wokal pełen jest energii, np. w "Absinthe and laudanum". Nie boi się też zabawy z przesterowanym głosem, czego przykładem jest "Grapes". Oba utwory są bardzo szybkie, idealne do tańca. Takich momentów jest więcej. Przyjemnie słucha się też "Dear boss" czy "Leather apron". Nie ma tu miejsca na eksperymenty, przekroczenie cienkiej czerwonej linii, a szkoda. Są też kawałki bardziej sentymentalne, jak "Birth of the 20th century" czy "Ten bells " - oba brzmiące ciężej, dzięki obecności gitary. Inny od pozostałych jest "Merrick". Bardziej industrialny, brudny. Fragmentami zbliżony do wczesnych lat Marilyn Manson, niepokorny i hałaśliwy. Zaraz po nim powraca electro-popowa konwencja w "Buck's row". Tym razem dynamiczne elektroniczne bity trwają ponad 6 minut, jak zresztą większość utworów na krążku. Pod koniec mamy jeszcze trochę hałasu za sprawą "Miller's court". Takich momentów powinno być moim zdaniem więcej. FAQ potrafi zagrać ostro, ale chyba jednak dużo lepiej czują się w ramach electro-popu. Podsumowaniem spaceru po londyńskim "Whitechapel" jest "In memoriam", poświęcone ofiarom "Kuby rozpruwacza". Kobiecy głos wymienia z imienia i nazwiska zamordowane, podając ich daty urodzenia, dzień morderstwa oraz miejsce, gdzie znaleziono ciała. Potem - aż do końca - towarzyszy nam subtelne, oparte na elektronicznych dźwiękach zakończenie.
Po przesłuchaniu "Whitechapel" można mieć mieszane uczucia. Albumowi brakuje wyrazistości. Brzmi rzeczywiście dobrze, ale kojarzy mi się z british popem, który jest w pewnym sensie kiczowaty. Na plus na pewno trzeba policzyć partie wokalne i gitarowe, oraz przemyślane połączenie melodii. Na minus to, że całość jest zbyt oczywista i momentami banalna. Jednak z pewnością FAQ można polecić każdemu sympatykowi alternatywnej muzyki z Wysp Brytyjskich.

Tracklista:

01 Yours Truly (Introduction)
02 Absinthe and Laudanum
03 Birth of the 20th Century
04 Grapes
05 Ten bells
06 Dear Boss
07 The 4th dimension
08 Leather Apron
09 From Hell
10 Merrick
11 Buck's row
12 A violet from Mother's grave (Interlude)
13 Miller's court
14 In Memoriam (Outroduction)

Najnowsze komentarze: