75%

Od pierwszej do ostatniej minuty "Good as you" nie opuszczało mnie wrażenie, że autor miał na myśli skomponowanie czegoś pomiędzy The Cure a muzyką typu 8 bit. Jeśli tak było to zaiste – udało się, chociaż automatyczna perkusja staje się po pewnym czasie męcząca.

Najlepsze i najwyraźniejsze kawałki usłyszymy na samym początku płyty. Zabieg mało oryginalny, ale skuteczny. "Time desolation", "Candid Soul" i "My Proud" zrobiły swoje, czyli wciągnęły mnie w słuchanie ciągu dalszego.

A im dalej tym… dziwniej. Słychać bowiem, iż jeden kawałek różni się od kolejnego, mimo to jednak są do siebie bardzo podobne, wręcz brzmią jak jeden długi ciąg. Myślałam już nawet nad stwierdzeniem, że jest to dowodem na spójność w płycie, ale gdzieś tak w okolicach "Strange body" zaczęłam się z tego wycofywać – punktami zwrotnymi na mapie płyty pozostały tylko krótkie, instrumentalne przerywniki. Jeśli chcielibyśmy kiedyś zanucić sobie linię wokalną lub przypomnieć linię melodyczną któregoś z kawałków… Cóż… O ile z pierwszym byłby pewien problem, bo tej linii po prostu brak (czyli wokal jest praktycznie mówiony i wciąż taki sam), o tyle z drugim sądzę, że wybór ograniczyłby się do najbardziej chyba melodyjnego "Candid Soul" lub "Freedom Inside", dzięki ciekawemu, kobiecemu samplowi. A i tego nie jestem pewna.

Wobec powyższego płytę bardziej określiłabym jako techniczną-każdy kawałek analizowany z osobna jest ciekawy w swej formie. Można znaleźć w nim wiele interesujących przejść i rozwiązań. Powinna spodobać się fanom gatunku i miłośnikom elektroniki. Porównałabym ją do bombonierki-każda z czekoladek czymś zaskakuje, ale po zjedzeniu wszystkiego na raz smak miesza się a całość nieco mdli.

Tracklista:

01.Time desolation
02.Candid soul
03.My proud
04.Stonewall 1969
05.Forgetting times
06.Homesickness
07.Dancing in the air
08.Strange body
09.Exciting unknown
10.Freedom inside
11.Narrow escape
12.Breaker

Najnowsze komentarze: