Propaganda – “Propaganda”
Czytano: 353 razy
85%
Propaganda, po czterdziestu latach istnienia i niemal dwóch dekadach od ostatniego wydawnictwa, powraca z nowym, fascynującym rozdziałem w swojej historii. Ten album, zatytułowany po prostu "Propaganda", to dzieło głównych twórców zespołu, Ralfa Dörpera i Michaela Mertensa, które łączy głębię i dramatyzm ich wczesnych nagrań z nowymi brzmieniami i stylami, odzwierciedlającymi zmiany osobiste i społeczne od czasu ich ostatniego wydawnictwa. Nagrany całkowicie w ich rodzinnym Düsseldorfie – co było celowym posunięciem mającym na celu zachowanie autentyczności – i z udziałem gości takich jak uznany kompozytor Hauschka oraz wschodząca gwiazda Thunder Bae, "Propaganda" jest esencją tego, co w zespole najważniejsze.
Album otwiera "They Call Me Nocebo" – eksperymentalna kompozycja z rytmicznym podkładem i kuszącym wokalem, która perfekcyjnie wprowadza nas w ewolucję brzmienia Propagandy. Ten nasycony mroczną, nocną atmosferą utwór odzwierciedla ducha klasycznej Propagandy, ale w kontekście współczesnych elektronicznych dźwięków XXI wieku. "Purveyor Of Pleasure" to z kolei wyśmienite połączenie pulsującej sekcji rytmicznej, głębokich syntezatorów i szerokich progresji akordowych, z hipnotyzującym wokalem Thunder Bae na czele. To utwór, który łączy sensualność z refleksją, oferując medytacje nad tematami takimi jak grzech i namiętność, ale z dojrzałością i dystansem.
Na albumie znajdziemy także epickie "Vicious Circle" – utwór, który został radykalnie przearanżowany z wcześniejszego *1234* – a także "Love:Craft", będące hołdem dla amerykańskiego mistrza kosmicznego horroru H.P. Lovecrafta, oraz "Dystopian Waltz", neoklasyczne instrumentalne arcydzieło wzbogacone doświadczeniem Mertensa jako twórcy ścieżek dźwiękowych. Utwory te ukazują charakterystyczną dla zespołu skłonność do dramatyzmu, wzniesioną na nowe wyżyny dzięki dźwiękowym eksperymentom.
"Tipping Point" jest poetycką refleksją nad ekologicznym kryzysem, z tętniącymi arpeggiatorami budującymi transową atmosferę. "Distant" z kolei bada samotność i izolację, co staje się szczególnie przejmujące po doświadczeniach wspólnego lockdownu.
Album zamyka przepiękne, gotyckie "Wenn Ich Mir Was Wuenschen Duerfte", którego tytuł nawiązuje do debiutanckiego albumu zespołu. Ta niemiecka klasyka z lat 30., spopularyzowana przez Marlenę Dietrich w 1960 roku, wciąż porusza temat smutku jako politycznej siły, a w obecnym kontekście brzmi równie silnie. Wykonanie z udziałem Hauschki na preparowanym fortepianie, które dodaje utworowi niesamowitej głębi, jest idealnym zakończeniem tego albumu.
Propaganda to nie tylko muzyka, to emocjonalna podróż, która łączy przeszłość z teraźniejszością, tworząc coś autentycznego i intensywnego. Zespół, którego twórczość zmieniła krajobraz muzyki alternatywnej, wciąż zachowuje swoją zdolność do intrygowania i poruszania odbiorców.
Album otwiera "They Call Me Nocebo" – eksperymentalna kompozycja z rytmicznym podkładem i kuszącym wokalem, która perfekcyjnie wprowadza nas w ewolucję brzmienia Propagandy. Ten nasycony mroczną, nocną atmosferą utwór odzwierciedla ducha klasycznej Propagandy, ale w kontekście współczesnych elektronicznych dźwięków XXI wieku. "Purveyor Of Pleasure" to z kolei wyśmienite połączenie pulsującej sekcji rytmicznej, głębokich syntezatorów i szerokich progresji akordowych, z hipnotyzującym wokalem Thunder Bae na czele. To utwór, który łączy sensualność z refleksją, oferując medytacje nad tematami takimi jak grzech i namiętność, ale z dojrzałością i dystansem.
Na albumie znajdziemy także epickie "Vicious Circle" – utwór, który został radykalnie przearanżowany z wcześniejszego *1234* – a także "Love:Craft", będące hołdem dla amerykańskiego mistrza kosmicznego horroru H.P. Lovecrafta, oraz "Dystopian Waltz", neoklasyczne instrumentalne arcydzieło wzbogacone doświadczeniem Mertensa jako twórcy ścieżek dźwiękowych. Utwory te ukazują charakterystyczną dla zespołu skłonność do dramatyzmu, wzniesioną na nowe wyżyny dzięki dźwiękowym eksperymentom.
"Tipping Point" jest poetycką refleksją nad ekologicznym kryzysem, z tętniącymi arpeggiatorami budującymi transową atmosferę. "Distant" z kolei bada samotność i izolację, co staje się szczególnie przejmujące po doświadczeniach wspólnego lockdownu.
Album zamyka przepiękne, gotyckie "Wenn Ich Mir Was Wuenschen Duerfte", którego tytuł nawiązuje do debiutanckiego albumu zespołu. Ta niemiecka klasyka z lat 30., spopularyzowana przez Marlenę Dietrich w 1960 roku, wciąż porusza temat smutku jako politycznej siły, a w obecnym kontekście brzmi równie silnie. Wykonanie z udziałem Hauschki na preparowanym fortepianie, które dodaje utworowi niesamowitej głębi, jest idealnym zakończeniem tego albumu.
Propaganda to nie tylko muzyka, to emocjonalna podróż, która łączy przeszłość z teraźniejszością, tworząc coś autentycznego i intensywnego. Zespół, którego twórczość zmieniła krajobraz muzyki alternatywnej, wciąż zachowuje swoją zdolność do intrygowania i poruszania odbiorców.
https://www.bureau-b.com/
https://www.facebook.com/propagandamabuse
Data Wydania: 11.10.2024
Label: Bureau B
Tracklisting:
A Side:
1. They Call Me Nocebo
2. Purveyor Of Pleasure
3. Vicious Circle
4. Tipping Point
B Side:
1. Distant
2. Love:Craft
3. Dystopian Waltz
4. Wenn Ich Mir Was Wuenschen Duerfte
Limited 2-LP/2-CD Edition:
1. Not Good For You
2. Solace In Sin
3. World Out Of Joint
4. I Feel Mysterious
5. The Calling
