95%

Grupa Ataraxia istniejąca już od późnych lat osiemdziesiątych po raz kolejny zaserwowała nam dojrzały, pełen emocji i dwudziesty z kolei album. Po sukcesie poprzedniej płyty „Paris Spleen”, którą zespół zaprezentował na zeszłorocznym festiwalu Wave Gotik Treffen, pewne jest że i to wydanie nie zawiedzie przeciętnego słuchacza żyjącego w rutynie tej szarej codzienności. Muzyka Ataraxii potrafi przenieść nawet kogoś bez wyobraźni w mityczny świat, w który wprowadza nas wokalistka Francesca Nicoli, obdarzona niesamowicie mocnym, oryginalnym i jakże magicznym głosem.

Album otwiera tajemniczy utwór „The Song Of Axieros” o greckim bogu świata podziemnego. Następnie dryfując od jednego utworu do kolejnych coraz to ciekawszych, wychodzimy od energicznych takich jak „The Nine Rituals”, aż po melancholijne, piękne np. tytułowa „Kremasta Nera”, kończąc na wyciszających i baśniowych „Efestia”, „Fengari” czy też „Migratio Animae”. Warto również zwrócić uwagę na niespokojny i pełen ognia „Ebur” oraz pełną interesujących i dynamicznych dźwięków „Gria Vartha”, a także na mojego zdecydowanego faworyta, pełnego dramatyzmu jaki oddaje niepowtarzalny wokal, i piękna kryjącego się w klawiszach fortepianu „Wings (I Had Once)”.

Polecam wszystkim, którzy chcieliby ujrzeć ten piękny i starożytny świat jaki chce ukazać nam właśnie Ataraxia. 

Tracklista:
1.The Song Of Axieros
2.The Nine Rituals
3.Kremasta Nera
4.Ochram
5.Therma
6.Efestia
7.Ebur
8.Kaviria
9.Fengari
10.Klethra
11.Gria Vartha
12.Migratio Animae
13.Wings (I Had Once)
14.La Fame E La Danza

www.ataraxia.net

Inne artykuły:

• Energia Dźwięku #2 - 2007-05-15 (Relacje)

Najnowsze komentarze: