Gary Numan - Splinter
Czytano: 4164 razy
95%
Wykonawca:
Galerie:
- Wrocław Industrial Festival 2015 - 2015-11-10 (Festiwale)
Katalog płyt:
- Gary Numan - Savage CD
- Gary Numan - Splinter (Songs From A Broken Mind) CD
- Gary Numan - Dead Moon Falling CD
- Gary Numan - Exile Limited 2LP Vinyl
- Gary Numan - Dead Son Rising CD
- Gary Numan - The Pleasure Principle Live 2CD
- Gary Numan - Micromusic DVD
- Gary Numan - Disconnection 3CD
- Gary Numan - Photograph The Best Of CD
- Gary Numan - Jagged Edge 2CD
- Gary Numan - Engineers CD Limited Edition
- Gary Numan - Jagged CD
- Gary Numan - The Complete John Peel Sessions CD
- Gary Numan - Jagged Live CD
- Gary Numan - Small Black Box 2CD
- Gary Numan - Jagged (US Version) CD
- Gary Numan - Fragment 1/04 2CD
- Gary Numan - Living Ornaments 79 2CD
- Gary Numan - Fragment 2/04 2CD
- Gary Numan - I Assassin (Japanese) CD
- Gary Numan - Pleasure Principle (Japanese) CD
- Gary Numan - Telekon (Japanese) CD
- Gary Numan - Anthology (Dual Disc) DualDisc
- Gary Numan - Resonator (Pioneer Of Sound) CD
- Gary Numan - Reconnected Live & More 2CD
- Gary Numan - Ghost (Live at Hammersmith Odeon 1987) 2CD
- Gary Numan - Hybrid 2CD
- Gary Numan - Scarred Live At Brixton Accademy 2CD
- Gary Numan - Scarred 2CD
- Gary Numan - Anthology DVD
- Gary Numan - U Got The Look CD
- Gary Numan - Purified CD
- Gary Numan - Are Friends Electric? CD
- Gary Numan - Pure CD
- Gary Numan - New Dreams For Old 84 : 98 CD
- Gary Numan - Exile / Extended CD
- Gary Numan - Living Ornaments '81 2CD
- Gary Numan - Telekon CD
- Gary Numan - The Numa Years 5CD Limited Edition
- Gary Numan - Exile CD
- Gary Numan - Dawn CD
- Gary Numan - The Story So Far 3CD Box Set
- Gary Numan - The Sleeproom CD
- Gary Numan - Dark Light 2CD
- Gary Numan - Sacrifice CD
- Gary Numan - Dream Corrosion 2CD Comp.
- Gary Numan - Replicas / The Plan 2CD
- Gary Numan - The Best Of Gary Numan 1978 - 1983 2CD
- Gary Numan - Machine And Soul CD
- Gary Numan - Document Series Presents CD Comp
- Gary Numan - Isolate (The Numa Years) CD
- Gary Numan - Outland CD
- Gary Numan - Asylum 1 4CD
- Gary Numan - The Skin Mechanic Live CD
- Gary Numan - New Anger CD
- Gary Numan - Metal Rhythm CD
- Gary Numan - Ghost CD
- Gary Numan - The Pleasure Principle / Warriors CD
- Gary Numan - Images One & Two 2Vinyl Limited Edition
- Gary Numan - Strange Charm CD
- Gary Numan - The Fury CD
- Gary Numan - White Noise 2CD
- Gary Numan - Berserker CD
- Gary Numan - Warriors CD
- Gary Numan - I, Assassin CD
- Gary Numan - Photograph The Best Of CD Comp
- Gary Numan - Dance CD
- Gary Numan - Tubeway Army CD
- Gary Numan - The Touring Principle '79 VHS
- Gary Numan - The Pleasure Principle CD
- Gary Numan - Replicas CD
Nie wiem co bierze Gary Numan, ale jest to chyba lepszy towar niż Witkacego, bo Numan tworzy coraz lepsze muzyczne dzieła. Przyszywany tatuś Trenta Reznora, Roberta Smitha i Ronniego Mooringsa znów pokazał że możne stworzyć coś równie świerzego jak przeszczepy i czarna farba na włosach na jego głowie. "Splinter" to pozycja obowiązkowa dla wszystkich którzy wyssali "Pretty Hate Machine" z mlekiem matki, a Trent powinien pozazdrościć Garemu takiego albumu.
Muzyka Numana z każdym albumem jest bardziej dajrzała, jest jak dobra whiskey leżąca w dębowej beczce - nie psuje się, a wręcz szlachetnieje i nabiera coraz lepszego smaku. "Pure" czy "Dead Son Rising" były bardzo dobre ale "Splinter" przykuł mnie do odtwarzacza na jeszcze dłużej.
Większość zespołów które słucham, mięknie i wypala się z płyty na płytę. Być może muzycy łagodnieją z czasem, ale ja oczekuję w muzyce niepokoju i energii - zdecydowanie może być jej mroczna strona. Płyta ma dużo mrocznej energii, miłe dla ucha zmiany tempa i sporo gitar. Rockowo industrialno elektroniczne brzmienie w klasycznym wydaniu.
Najmocniejszą stroną albumu jest jego wyrównany poziom i dopracowanie. Nie ma mowy o jednym czy dwóch dobrych utworach do których chce się skoczyć pomijając pozostałe. Całość jest spójna i dobrze przemyślana. Teksty są mroczne, egzystencjalne i trochę zadziorne (jak tytuł albumu), słowem pasują do muzyki.
Najlepsze utwory to dobrze zapowiadający płytę "I Am Dust", "Here in the Black" który zaczyna się szeptem by rozwinąć się w wykrzyczany refren, "The Calling" wplatający spokojne klasyczne instrumenty, spokojniejszy "Splinter" - który dobrze nadaje się do otwierania koncertów.
Jednak numer jeden na tej płycie to "Love hurt bleed". Energia, zmiany tempa, niepokój oraz mroczne elektronicze dźwięki! To jest to czego ja poszukuję w muzyce.
Końcówka płyty jest już spokojniejsza, ale nie odstaje od reszty i pozostawia słuchacza z chęcią włączenia całości po raz drugi.Jedynie co mi nie pasuje to wyraz twarzy Garego na okładce. Miał być zły a wyszedł znudzony. Może Numan jest znudzony życiem bo jego Splinterem na pewno nie.
Tracklista:
01 I Am Dust
02 Here In The Black
03 Everything Comes Down To This
04 The Calling
05 Splinter
06 Lost
07 Love Hurt Bleed
08 A Shadow Falls On Me
09 Where I Can Never Be
10 We're The Unforgiven
11 Who Are You
12 My Last Day
Inne artykuły:
Muzyka Numana z każdym albumem jest bardziej dajrzała, jest jak dobra whiskey leżąca w dębowej beczce - nie psuje się, a wręcz szlachetnieje i nabiera coraz lepszego smaku. "Pure" czy "Dead Son Rising" były bardzo dobre ale "Splinter" przykuł mnie do odtwarzacza na jeszcze dłużej.
Większość zespołów które słucham, mięknie i wypala się z płyty na płytę. Być może muzycy łagodnieją z czasem, ale ja oczekuję w muzyce niepokoju i energii - zdecydowanie może być jej mroczna strona. Płyta ma dużo mrocznej energii, miłe dla ucha zmiany tempa i sporo gitar. Rockowo industrialno elektroniczne brzmienie w klasycznym wydaniu.
Najmocniejszą stroną albumu jest jego wyrównany poziom i dopracowanie. Nie ma mowy o jednym czy dwóch dobrych utworach do których chce się skoczyć pomijając pozostałe. Całość jest spójna i dobrze przemyślana. Teksty są mroczne, egzystencjalne i trochę zadziorne (jak tytuł albumu), słowem pasują do muzyki.
Najlepsze utwory to dobrze zapowiadający płytę "I Am Dust", "Here in the Black" który zaczyna się szeptem by rozwinąć się w wykrzyczany refren, "The Calling" wplatający spokojne klasyczne instrumenty, spokojniejszy "Splinter" - który dobrze nadaje się do otwierania koncertów.
Jednak numer jeden na tej płycie to "Love hurt bleed". Energia, zmiany tempa, niepokój oraz mroczne elektronicze dźwięki! To jest to czego ja poszukuję w muzyce.
Końcówka płyty jest już spokojniejsza, ale nie odstaje od reszty i pozostawia słuchacza z chęcią włączenia całości po raz drugi.Jedynie co mi nie pasuje to wyraz twarzy Garego na okładce. Miał być zły a wyszedł znudzony. Może Numan jest znudzony życiem bo jego Splinterem na pewno nie.
Tracklista:
01 I Am Dust
02 Here In The Black
03 Everything Comes Down To This
04 The Calling
05 Splinter
06 Lost
07 Love Hurt Bleed
08 A Shadow Falls On Me
09 Where I Can Never Be
10 We're The Unforgiven
11 Who Are You
12 My Last Day
Inne artykuły:
- Gary Numan - Intruder - 2021-07-01 (Recenzje muzyki)
- Gary Numan - Pure - 2009-08-14 (Recenzje muzyki)
- Gary Numan - Hybrid - 2009-01-13 (Recenzje muzyki)
- Gary Numan - Exile - 2008-12-18 (Recenzje muzyki)
