65%

Kultowa seria DJ Dwarf – część siódma. Muszę powiedzieć, że bałem się tego albumu – z prostej przyczyny. O ile wcześniejsze wydania tego ekskluzywnego, jakkolwiek by na to nie patrzeć, wydawnictwa stały na jakimś poziomie, to później było już co raz gorzej. Cieszę się jednak, że to zrobiłem.
Na miesiąc przed wydaniem najnowszego albumi :W:, „Body Census”, limitowany do 500 kopii DJ Dwarf robi wielkie wrażenie i zdecydowanie poprawia apetyt na nadchodzący album. Z lekkim niepokojem, a nawet rezygnacją włączyłem pierwszy utwór – "My dear ghoul". I jakie wielkie było moje zdziwienie, kiedy usłyszałem starego dobrego Rudy’ego, jego charakterystyczny głos i co ważniejsze – styl. Jeśli miałbym porównywać go do którychś z wcześniejszych dokonań, to jest to zdecydowanie poziom zbliżony do szczytowej formy :W:. Wszyscy chyba pamiętają ostatnie trzy albumy i to, jakie recenzje zbierały – wydaje mi się że tym razem środowisko zareaguje dużo pozytywniej. Wspomniany wyżej utwór nie dość że jest szybki, utrzymany w konwencji harsh – to na dodatek ma w sobie całkiem ciekawy klimat, tworzony przez dobór sampli w tle, tzn. chórkami i kojarzącymi mi się ze starymi horrorami organkami. Tempo jest mniej więcej utrzymane w następnym kawałku, tzn. „we believe, we believe”. Może nawet aż za bardzo utrzymane, bo po rewelacyjnym moim zdaniem wejściu robi się trochę nudny. Ciekawostką, choć na pewno nie największą na albumie, jest utwór „you are goth”. W sumie to nie wiem sam, czy traktować go jako policzek wymierzony w subkulturę czy nie – przypuszczam, że każdy odbierze to na swój sposób. Szkoda tylko, że sentencja tytułowa leci praktycznie cały utwór, znowu wydaje się, że jest za bardzo rozciągnięty i nudnawy. A teraz ta ciekawostka, która jest moim zdaniem najbardziej interesująca. Kojarzycie God’s Bow? Tak, ten nasz polski projekt, całkiem niezły, choć rewelacji nie ma. W każdym razie – utwór „Helpline” naszego rodzimego zespołu został przez :W: zremiksowany i umieszczony jako czwarty na tej limitowanej EP’ce. Spory bonus dla God’s Bow, jeśli o mnie chodzi. Oryginał jest całkiem niezły, remiks jest jednak jeszcze lepszy, trochę melancholijny przez wokal, a jednak dzięki bitowi staje się bardzo żywy. Znowu wskakujemy na wyżyny, gdyż „Remember one thing” nie dość, że posiada ciekawy nastrój, to tekstowo jest [wreszcie! – Nihil] całkiem interesujący. Cóż, może nie do końca wesoły, bo traktuje o śmierci, niemniej jednak nadaje się do wielokrotnego przesłuchania i nie wzbudza z pewnością torsji. Ostatnie dwa utwory to remiksy, pierwszy – „Adonai, my Lord” [yendri club mix], a drugi „(Light my) fire” [:w: remix for ambassador 21]. No cóż, te kawałki do mnie jakoś nie trafiają, spodziewałem się czegoś więcej, zwłaszcza bo remiksie Adonai. Klubowy to on raczej nie jest, ewentualnie nadaje się do ponownego zremiksowania, przyśpieszenia, dodania bassu. Znawcą nie jestem, ale po prostu nie widzę go jakoś na parkiecie. "Light my fire" nadaje sie z kolei do słuchania w tle, nieinwazyjna melodia, dobra do słuchania, kiedy człowiek nie chce się specjalnie koncentrować na muzyce.
Ogółem - :W: zawsze pozostanie blisko moich gustów muzycznych i moich zapatrywań. O ile ostatnie albumy raczej raniły to poczucie, o tyle nadchodzący krążek, promowany przez DJ Dwarf Seven daje cień nadziei na poprawę. „Body Census” będzie ciekawym albumem, jeśli utrzyma poziom recenzowanej własnie EP’ki – kwestia polega na tym, że niewiadomo czy uda się bardziej w kierunku rewelacyjnego „My dear ghoul”, czy też średniego „We believe, we believe” lub „You are goth”. Czas pokaże, premiera już 30 marca.

Autor: Nihil
Tłumacz: Nihil
Data dodania: 2007-03-12 / Recenzje muzyki