89%

Odwaga, śmiałość i bunt – będą zasadniczymi składnikami naszej poezji. Słowa wypowiedziane w Manifeście Futuryzmu zdają się oddawać charakter albumu Leaether Strip zatytułowanego Civil Disobedience. Płyta jest przesycona nienawiścią, jadem i agresją. To wszystko przywodzi na myśl okrzyki wznoszone przez megafon podczas demonstracji. Okrzyki niezgody na to, co jest. Dwupłytowy album rozpoczyna mocny kawałek z ostrym uderzeniem, któremu towarzyszy chropowaty wokal w wykonaniu mężczyzny, to Civil Disobedience. Wypowiedziana jako wprowadzenie fraza Show them what you can do sugeruje odbiorcy charakter nie tylko tej kompozycji, ale także całej płyty. Innymi utworami, utrzymanymi w równie buntowniczym klimacie są The Damaged People, Bite Until You Taste Blood, Going Nowhere na pierwszej płycie.
Natomiast na drugiej są to: A Whore for Jesus, Snakebite, In the Arms of a Demon. Ponadto na drugiej płycie, prócz brutalnego wokalu wymieszanego z krzykiem, pojawiają się utwory, w których kompozytor wykorzystuje konwersację. Dialog, który jest w utworze zatytułowanym Could ya did ya przypomina nieco kwestię z seriali komediowych; prócz rozmowy między kobietą a mężczyzną można usłyszeć wyraźny śmiech publiczności. W inny sposób zostaje wykorzystana ludzka mowa w kawałku pod tytułem The Devils Daughter. Rozpoczyna się on słowami wypowiadanymi, wyszeptanymi, przez kobietę. Są one wręcz wysyczane przez nią. Jej głos przywodzi na myśl zaklęcia oraz stany maligny lub opętania. Ponadto dialog (monolog) możemy usłyszeć w takich utworach jak The Cradle of Death, One Day i Going Nowhere.
Bezapelacyjnie moimi faworytami na tym albumie są omawiany przy okazji recenzji EP-ki pod tym samym tytułem When Blood Runs Dark (w nieco odmienionej aranżacji) oraz Jagtvej 69, I Said I'm Sorry i Stains. Jagtvej 69 jest kawałkiem, który można by przyrównać do prezentu niespodzianki. Pierwsze sekundy są bardzo melodyjne i łagodne, by w kolejnych ustąpić miejsca agresywnym uderzeniom, i tak na zmianę. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej kompozycji. Muszę przyznać, że słuchałam jej z nieukrywaną przyjemnością. Drugim kawałkiem, budzącym miłe skojarzenia, jest dla mnie Stains. W nim Larsen wykorzystuje dźwięk organów przypominający nieco muzyczne tło ze starych filmów grozy, by za moment skontrastować go z elektronicznym brzmieniem. Efekt jaki zostaje przez to uzyskany jest miłym zaskoczeniem dla odbiorcy.

Z okazji uczczenia 20-lecia istnienia Leaether Strip Larsen do Civil Disobedience w edycji limitowanej dokłada płytę zatytułowaną One Nine Eight Two. Krążek zawiera dwanaście kompozycji, z czego najbardziej zapadły mi w pamięć You Don’t Look the Same, One Nine Eight Two, Dominatrix i Ego Generation. One Nine Eight Two oraz Dominatrix są utworami bardzo energetycznymi i przyjemnymi w słuchaniu. Kompozytor bawi się tutaj przyjemnymi dla ucha elektronicznymi dźwiękami łącząc je z wokalem. Utworem wpisującym się w koncepcję wynikające z tytułu dwupłytowego albumu jest Ego Generation. W nim zostaje napiętnowane pokolenie wyznające jedną zasadę – egoizm – stawiające sobie za cel nadrzędny dobro własne.
Utwory zawarte na płycie pod tytułem Civil Disobedience oraz bonusie One Nine Eight Two są odważne, mówią o niestandardowym zachowaniu i myśleniu oraz są odważne w poruszanej tematyce. Płytę polecam wszystkim, którzy potrzebują pobudzenia do działania!

Tracklista:

Cd1.
01: Civil disobedience
02: The Damaged people
03: When blood runs dark
04: Bite until you taste blood
05: Jagtvej 69
06: Going nowhere
07: I said I'm sorry
08: Pissing on my territory
09: It hurts doesn't it
10: One day
11: The devils daughter

Cd2.
01: A whore for Jesus
02: I wear black on the inside
03: Machineries of joy
04: Snakebite
05: Soul collector
06: Could ya did ya
07: In the arms of a demon
08:One more reason
09: The cradle of death
10: Stains
11. The evil in Putin's eyes

Cd3. "One nine eight two": 20th anniversary bonus album only available with the limited box edition of "Civil Disobedience"
01: You don't look the same
02: One Nine Eight Two
03: New wave fashion
04: Dominatrix
05: The 5 avengers
06: Frozen
07: Lost Kidz
08: The Scalpel song
09: Niels Bohr
10: Ego generation
11: High-tech Hypercondriac machine
12: Stop me


Inne artykuły:

• M'era Luna 2014 - 2014-12-02 (Relacje)
• Leaether Strip – Æscapism - 2014-06-03 (Recenzje muzyki)
• Amphi Festival 2011 - 2012-04-18 (Relacje)
• Leaether Strip - Retention no. 1 - 2012-01-26 (Recenzje muzyki)
• Leaether Strip - Aengelmaker - 2011-04-11 (Recenzje muzyki)
• Leaether Strip - Dark passages + Seasons Change - I Don't - 2010-12-26 (Recenzje muzyki)
• Leaether Strip - When Blood Runs Dark - 2010-11-08 (Recenzje muzyki)

Najnowsze komentarze: