"...Czarna, zimna, otaczająca przestrzeń. Bez dźwięków, bez odrobiny tchnienia. Gdzieś daleko poza granicami zmysłów, poza granicami czasu, słychać długi rozpaczliwy krzyk, smutny, niekończący się monotonny śpiew pustki. Pustka wypełnia wszystko. Nawet dawne pełne życia serca są martwe. Wszystko przepełnia nieopisana żałoba, zaczynająca się tam gdzie wszystko miało początek.Niesamowita czerń, głęboka nieograniczona czerń. Ciemność to wszystko, nie ma światła. Daleki rozbłysk perspektywy zmiany napędzał każdy dzień. Godziny, dni, miesiące, lata, to bez znaczenia. Oczekiwanie stopniowo przeradzało się w niechęć, niechęć w smutek, a smutek w ból. Daleki męczący ból, o wszystkich kolorach szarości - kolorach czerni.... "

Najnowsze komentarze: