Gothic metal lub goth metal (po polsku: gotycki metal) jest podgatunkiem metalu. Miesza agresję heavy metalu z mroczną melancholią gotyckiego rocka. Gatunek powstał na początku lat 90-tych jako potomek death doom metalu. Muzyka w gotyckim metalu jest zróżnicowana, zespoły dobrze radzą sobie z przemycaniem elementów gotyku do różnych rodzajów metalu. Teksty zwykle są melodramatyczne i pełne smutku, czerpią inspirację z 'gotyckiej fikcji' i doświadczeń osobistych. Pionierami tego gatunku są: Paradise Lost (Anglia), Type O Negative (USA), Tiamat (Szwecja), The Gathering (Holandia), Theatre of Tragedy (Norwegia) – pierwsi wprowadzili wokale typu „piękna i bestia”. Warto tutaj też dodać Tristanię, ze względu na bogate elementy symfoniczne. W międzyczasie zespoły takie jak Moonspell czy Cradle of Filth, grały mocniej i szybciej, wprowadzając gotyckie podejście do black metalu. Definicja i etymologia Gotycki metal, jako chyba jedyny podgatunek metalu, jest w pierwszej kolejności definiowany przez treść utworów, nie zaś styl muzyki. Oczywiście odpowiada on lirykom, ale jest to skutek, a nie definicja. A więc to co charakteryzuje treści utworów tego gatunku, to tzw. 'gotycka estetyka'. Jest ona zdefiniowana przez Gavina Baddeley'a następująco: ”Gotyk jest skomplikowanym barbarzyństwem. Jest pasja życia uwięzioną w symbolice śmierci. Jest cyniczną miłością do sentymentów. Jest małżeństwem przeciwieństw, takich jak seks i śmierć. Używa ciemności do oświetlania. Uważa, że obowiązek jest próżnością i próżność za obowiązek. Jest przymusem robienia złych rzeczy z dobrych pobudek. Jest nostalgiczną tęsknotą za czarnymi dniami przeszłości, której nigdy nie było. Neguje twardą rzeczywistość i pokład wiarę w wyobraźnię. Jest bluźnierczy, tajemniczy, nienaturalny.” Charakterystyka Muzyka Muzyka gotyckiego metalu charakteryzuje się mrocznym klimatem. Przy czym nie jest on aż tak depresyjny, jak w przypadku doom metalu. Gothic metal jest swoistą fuzją agresji i szybkości heavy metalu z melancholią i klimatem gotyckiego rocka (ze szczególnym podkreśleniem zespołu Fields of the Nephilim). Ciężkie riffy łączą się z eterycznymi syntezatorami i bogatymi, złowieszczymi ozdobnikami różnych rodzajów. Tempa oscylują wokół średnich. Nie są aż tak szybkie jak w ekstremalnych odmianach metalu, ani tak wolne jak w doom metalu. Ponieważ muzyka w gotyckim metalu jest wynikiem treści, jest ona bardzo zróżnicowana i zależna od tego, z czym miesza się gotyk. Wiele zespołów bazuje na stylu death doom, dodając do tego lekką osłodę w postaci kobiecego wokalu czy pogodniejszych melodii i szybszych rytmów, np. Draconian, Paradise Lost. Inne wprowadzają więcej elementów ekstremalnego metalu – deathu lub blacku (Trail of Tears, Cradle of Filth, Moonspell). Jeszcze inni stosują bogate instrumentacje (Tristania) czy nawet elementy folkowe. Znakiem rozpoznawczym tej muzyki są wokale. Charakteryzują się wielką różnorodnością. Ułatwia to zespołom wyrażanie uczuć i zmiennych stanów emocjonalnych. Męskie wokale sięgają od growli i skrzeków w stylu black metalu (Dani Filth), głębokich niskich, potężnych growli (Morten Veland, ex. Tristania) do czystych, w miarę niskich śpiewów (Osten Bergoy, Tristania; Peter Steele, Type O Negative). W przypadku wczesnej Tristanii mamy nawet do czynienia z nakładniem wielu growli naraz w celu osignięcia potężnego, obejmującego szeroką skalę, brzmienia. Kobiece wokale sięgają od quasi-operowych sopranów (Vibeke Stene, Liv Kristine Espenaes) do bardziej zwyczajnych głosów, typowych nawet dla muzyki pop (Cristina Scabbia, Tanja Lainio). Gotycki metal wytworzył styl wokalny, zwany „piękna i bestia”, polegający na naprzemiennym, bądź w duecie, śpiewie mężczyzny (zwykle growl) i kobiety (wysoki, wzniosły głos). Należy tu podkreślić, że głos kobiecy wcale nie jest wymagany w gothic metalu. To, że aż tyle zespołów używa kobiecych wokali, jest wynikiem treści utworów i potrzeby wymownego wyrażania uczuć i emocji. Teksty Ogólnie można powiedzieć, że tematyka utworów gotyckiego metalu oscyluje wokół 'gotyckiej fikcji' i 'gotyckiego romansu', to jest połączenia horroru z romantyzmem. Teksty są epickie i melodramatyczne. Typowy horror znajdziemy w muzyce Cradle of Filth oraz Moonspell. Zespoły, których korzenie głębiej sięgają muzyki death doom (np. Anathema, Paradise Lost) tworzą smutniejsze i depresyjne utwory. Teksty traktują nieraz o bezsensie życia, zdradzie i bólu. Jednak generalnie, mimo że gotycki metal i doom metal mają wspólną płaszczyznę, to ten pierwszy nie skupia się aż tak na przedstawianiu wszystkiego w czysto negatywnym świetle, ale koncentruje się też na akcji (np. romantyczny horror, rycerska ballada itp.). Tematy łączenia śmierci, cierpienia z miłością (w tym utraconą) i romansem są często poruszane przez zespoły takie jak Theatre of Tragedy i Leaves' Eyes, a także wczesną Tristanię. Niektórzy odchodzą od bardzo dalekiej fikcji, zastępując ją osobistymi przeżyciami i uczuciami. Śpiewają o ludzkich przeżyciach w bardziej realistycznym ujęciu (Lacuna Coil). Chociaż tu powstaje kontrowersja, czy taka muzyka może być dalej określana jako gotycka.

Artyści przypisani do gatunku

	Adversus	Kraj: Niemcy / Germany / Data powstania: 1997
	Advocatus Diaboli	Kraj: Niemcy / Germany / Data powstania: 1996
	Artrosis	Kraj: Polska / Poland / Data powstania: 1995-03
	Asgaard	Kraj: Polska / Poland / Data powstania: 1994
	Batalion D'Amour	Kraj: Polska / Poland / Data powstania: 1989
	Carpatia Castle	Kraj: Czechy / Czech Republic / Data powstania: 1994
	Ciryam	Kraj: Polska / Poland / Data powstania: 2001
	Closterkeller	Kraj: Polska / Poland / Data powstania: 1988
	Cyberia Organica	Kraj: Kolumbia / Colombia / Data powstania: 2003
	Desdemona	Kraj: Polska / Poland / Data powstania: 1996
	End Of Green	Kraj: Niemcy / Germany / Data powstania: 1992
	Fixion	Kraj: Urugwaj / Uruguay / Data powstania: 2002-06