AlterNation - magazyn o muzyce Electro, Industrial, EBM, Gothic, Darkwave i nie tylko
Psyclon Nine
Dyskografia:

Ostatnie tematy na forum:

Zobacz zdjęcia:

Podobni wykonawcy:

Psyclon Nine
Pscyclon Nine Poznań 2024

Psyclon Nine
Psyclon Nine Poznań 2024

Kraj:
San Francisko /United States

Data powstania:
2000

Gatunek muzyczny:
Aggrotech, dark electro, ebm, industrial

WWW:
https://psyclonnine.com/
https://www.facebook.com/psyclonnineofficial/?locale=pl_PL

Skład zespołu:

Marshall Goppert jako Nero Bellum

Biografia:

Projekt nabrał kształtu w 2000 roku, a jego nazwa została celowo zniekształcona lecz powiązana z, gazem na bazie cyjanku  ''Cyclon B'', niesławnie używanego w nazistowskich obozach koncentracyjnych. Ta prowokacyjna nomenklatura nie miała być poparciem, ale surowym aktem subwersji, zmuszającym publiczność do konfrontacji z najciemniejszymi perwersjami ludzkiej historii, jednocześnie odzwierciedlająca główne tematy zespołu: przemoc instytucjonalną, duchową ruinę i mechanizmy kontroli.

Początkowo zakorzeniony w świecie cyfrowej kompozycji, Psyclon Nine zaczął jako osobisty twór Nero Belluma, naznaczony obsesyjną dbałością o teksturę dźwiękową i liryczną ekstremalność.
Wczesne kompozycje nosiły znamiona harsh EBM i aggrotech — programowanie perkusji na wysokim tempie, mocno zniekształcony wokal i religijne teksty —  stopniowo, do nagrań weszło więcej gitarowych aranżacji i metalowych wrażliwości. Wraz z rozwojem projektu poza jego studyjne początki, Psyclon Nine przekształcił się w pełny zespół koncertowy, z rotacyjnym składem ukształtowanym przez wymagania występów na żywo i przejściową naturę samej sceny industrialnej.
Zespół nieustannie bez przerwy pozostaje synonimem Belluma, który nadal działa jako jego centralna siła kreatywna — zajmując się wokalem, programowaniem, gitarami i produkcją, którą kontroluje. Podczas gdy w ciągle zmieniającym  się składzie występującym na żywo gdzie do zespołu dołączali m.in. Rotny Ford, Jon Siren i czy Vlixx, słychać że muzycy działają jako satelity krążące wokół kreatywnego jądra Belluma. Ciągłość projektu została utrzymana nie dzięki stabilności personelu, ale dzięki niezachwianej jasności jego wizji — ponurej, oczyszczającej mieszance dźwięku i ideologii, która opierała się rozcieńczeniu lub zawartym kompromisom w trakcie burzliwej kariery

Ewolucja dźwiękowa Psyclon Nine odzwierciedla celową trajektorię od cyfrowej agresji do atmosferycznej dewastacji, odzwierciedlając osobiste i filozoficzne zmiany jego twórcy. Najwcześniejsze wydawnictwa zespołu, w tym debiutancki „Divine Infekt” z 2003 r., były głęboko zakorzenione w zmechanizowanej dzikości harsh EBM i aggrotech — subkulturowej odnodze EBM ze zniekształconym przekazem wokalnym, z dodatkowo nieustępliwym sekwencjonowaniem i klubowym tempem. W tych ramach Nero Bellum zyskał reputację przywoływania religijnego bluźnierstwa, wewnętrznego cierpienia i technologicznej dystopii z pewnego rodzaju bojową precyzją, tworząc utwory tak szorstkie, jak i oczyszczające.
Z czasem brzmienie Psyclon Nine dojrzało jako coś o wiele bardziej rozległego i zmiennego. Albumy takie jak „We the Fallen” (2009) i „Order of the Shadow: Act I” (2013) oznaczały wyraźny zwrot w stronę industrialnego metalu, integrując obniżone strojenie gitar, mroczniejszą atmosferę i wolniejsze, bardziej kinowe aranżacje. Te dzieła czerpały obficie z dźwiękowego słownika black metalu i gotyckich tekstur ambient, co zaowocowało kompozycjami, które zastąpiły rytmiczną bezpośredniość psychologicznym ciężarem. Podczas gdy cyfrowe rusztowanie pozostało nienaruszone, było coraz bardziej pochłaniane przez ściany zniekształceń, teatralną orkiestrację i momenty niemal liturgicznej rozpaczy. Ta zmiana nie porzuciła głównych tematów zespołu — wzmocniła je. Zainteresowanie Belluma rozkładem, świętokradztwem i egzystencjalnym rozczarowaniem znalazło nowy rezonans w dźwiękowym krajobrazie, który wydawał się zarówno spalony, jak i święty.

Estetyczna wrażliwość zespołu nosi piętno jego wpływów, które rozciągają się od klaustrofobicznej paranoi Skinny Puppy do transgresyjnego dramatu Nine Inch Nails i nihilistycznej skrajności wczesnych pionierów black metalu, takich jak Mayhem czy Burzum. Jednak podejście Belluma rozmija się w swoim głęboko osobistym wymiarze. Jego teksty, sztuka wizualna i wybory produkcyjne są w równym stopniu ukształtowane przez jego własne kryzysy filozoficzne i psychologiczne pęknięcia, jak i przez wszelkie konwencje gatunkowe. Katalog Psyclon Nine czyta się mniej jak progresję albumów, a bardziej jak serię dźwiękowych egzorcyzmów — każdy z nich jest skrupulatnym oddaniem wewnętrznego upadku, oddanego poprzez mieszankę syntetycznej przemocy i rytualistycznej atmosfery, która pozostaje wyzywająco wyjątkowa w kanonie industrialnym