Seabound
Dyskografia:
Ostatnie tematy na forum:
Zobacz zdjęcia:
Podobni wykonawcy:
- 2016 - Everything Vinyl Box
- 2014 - Speak in Storms Limited 2CD Digipak
- 2014 - Speak in Storms [Tempest Edition] Limited Book+2CD
- 2014 - Speak In Storms CD
- 2009 - When Black Beats Blue (Rarities) Limited CD
- 2008 - Come Forward CD
- 2006 - Double-Crosser CD
- 2006 - Double-Crosser (Promotional Mixes) MCD
- 2004 - No Sleep Demon V2.0
- 2004 - Poisonous Friend MCD
- 2004 - Poisonous Friend
- 2004 - Beyond Flatline
- 2003 - Contact MCD
- 2001 - Hooked MCD Promo
- 2001 - No Sleep Demon
- 2001 - Travelling MCD
- 1996 - Seabound Album
Ostatnie tematy na forum:
Zobacz zdjęcia:
- Amphi Festival 2012 - 2012-07-31 (Festiwale)
Podobni wykonawcy:
- [:SITD:]
- Absurd Minds
- Accessory
- Aiboforcen
- And One
- Apoptygma Berzerk
- Ashbury Heights
- Assemblage 23
- Binary Park
- Biomekkanik
- Cesium_137
- Chrom
- Code 64
- Colony 5
- Covenant
- Cryo
- Culture Kultür
- De/Vision
- Decoded Feedback
- Destroid
- Edge Of Dawn
- Frozen Plasma
- Funker Vogt
- Haujobb
- Icon Of Coil
- In Strict Confidence
- Informatik
- Iris
- James D. Stark
- Liquid Divine
- Lola Angst
- Massiv In Mensch
- Melotron
- Mental Discipline
- Mesh
- Mind.In.A.Box
- Minerve
- Necro Facility
- Neuroticfish
- Patenbrigade: Wolff
- Pride and Fall
- Project Pitchfork
- Psyche
- Rotersand
- Ruined Conflict
- Solar Fake
- Solitary Experiments
- System Syn
- Technoir
- The Azoic
- Torul
- VNV Nation
- X Marks The Pedwalk
- XP8
Kraj:
Niemcy / Germany
Data powstania:
1995
Gatunek muzyczny:
ebm, electronic, futurepop, synthpop
WWW:
http://www.seabound.de
http://www.myspace.com/seabound
Frank M. Spinath - teksty, wokal
Daniel Wehmeier - live perkusja
Ich muzyka jest osobista i szczera, lecz zmiksowana z dużą fantazją, z chęcią zabierająca słuchacza w niezwykłą emocjonalną podróż.
Projekt Seabound powstał w 1995 roku, kiedy Frank M. Spinath i Martin Vorbrodt zostali przedstawieni sobie przez wspólnego przyjaciela. Bardzo różnili się muzycznie, tak iż nie byli pewni co do tego, czy współpraca między nimi będzie w ogóle możliwa. Pomimo niepewności postanowili popracować nad paroma kawałkami demo, by tylko zobaczyć czy potrafią razem stworzyć coś unikalnego. Jak się okazało, zderzenie różnych światów pod względem osobistym i muzycznym jest owocnym źródłem muzyki elektronicznej, pełnej sprzeczności.
Po nagraniu pierwszej płyty demo, którą wysłali do kilku wytwórni w tym Dependent, wybrali nazwę Seabound. Zdecydowali się na tę nazwę z uwagi na zamiłowanie Spinath’a do oceanu oraz na fakt iż Vorbrodt urodził się na wybrzeżu. Nazwa nawiązuje do statku opuszczającego bezpieczną zatokę udając się w nieznane i czasami zdradzieckie morza, metafora życia i samego zespołu: „żegluj albo utoń, gładko lub ostro, cel nieznany” (przyp tłum.) (Frank M. Spinath).
Ich debiutnacki album No Sleep Demon został wydany przez Dependent Records w 2001. Czerpiąc wpływy zorientowanych na bit dźwięków Front 242 i Covenant’a, jak i nowo falowych Visage czy Depeche Mode, album okazał się stosunkowo udanym na europejskich scenach EBM i Darkwave. Kawałki takie jak Travelling i Hooked doskonale wpasowały się w klubowe klimaty; ciepły wokal, zimne synthowe partie i porywające wijące się melodie stały się rozpoznawalne dla zespołu.
No Sleep Demon został bardzo dobrze przyjęty w US, tak więc razem z drugim supportującym zespołem Dupont, w 2002 roku wzięli udział w amerykańskiej i niemieckiej trasie Covenant'a Northern Lights Tour.
Nie spieszyli się z nagraniem kolejnego albumu Beyond Flatline. Został on wydany w 2004 roku zawierając ich wszystkie dobrze znane zalety, to jest melodyjną elektroniczną muzykę z wykopem, umiejętnie zaprogramowaną z niezakłóconym wokalem i głębokie refleksyjne teksty z szerokim zakresem osobistych emocji.
Duet podjął w tym czasie udaną trasę koncertową z futurepopową grupą Pride&Fall, trasę uświetniła EPk’a pod tytułem Beyond Flatline Tour 2004, zawierająca remixy kawałków takie jak Watching Over You (Beacon In The Night mix), czy znakomity Floating (feat. Andrew Sega). W tym samym roku debiutancki album duetu No Sleep Demon został ponownie wydany jako No Sleep Demon V2.0 prezentując nowe remiksy piosenek Hooked i Avalost. W tym samym roku ukazała się również EP'ka Poisonous Friend zawierająca remixy utworów z Beyond Flatline oraz dwa ekskluzywne nowe kawałki.
W 2004 do drużyny dołącza Daniel Wehmeier który będzie wspierać zespól w występach na żywo grając na perkusji.
W 2006 został wydany ich trzeci album Double-Crosser. Idąc za cytatem z Metropolis Records: „Prawdopodobnie najbardziej szczery i bolesny album roku, Double-Crosser Seabound’a to gwałtowna psychologiczna burza emocji związana z motywami bycia oszukanym i samo-oszustwa. Wyobraź sobie każdą z emocji, kiedy dowiadujesz się że ktoś kogo kochasz zawodzi Twoje zaufanie. Miłość, gniew, depresja, wina i żal ciągną słuchacza przez najgłębsze zakamarki ludzkiej psychiki, która zaczyna kwestionować poznaną prawdę”. Album osiągnął pierwsze miejsce na liście DAC (Deutche Alternative Charts) i German Electronic Web Charts (GEWC). Album znalazł się również na trzeciej pozycji Hellenic Alternative Charts (HAC) i szóstym miejscu Nordic Alternative Charts (NAC).
Zaraz po powrocie z amerykańskiej trasy, którą odbyli razem z Iris (The Alliance Tour 2008), wydany został album live z zapisem koncertu z Berlina (06.10.2007) Come Forward – Live in Berlin.
W 2009 Seabound wydaje When Black Beats Blue, album zawierający rzadkie i niepublikowane dotąd remixy utworów z lat 2001-2008, zrobione we współpracy m.in. z HECQ, Forma Tadre, Haujobb, Mindless Faith, Die Form.
Na wydanie następnego czwartego albumu Speak in Storms (Dependent Records) oczekuje się w 2012 r.
Niemcy / Germany
Data powstania:
1995
Gatunek muzyczny:
ebm, electronic, futurepop, synthpop
WWW:
http://www.seabound.de
http://www.myspace.com/seabound
Skład zespołu:
Martin Vorbrodt - muzykaFrank M. Spinath - teksty, wokal
Daniel Wehmeier - live perkusja
Biografia:
Synth/futurepopowy duet z Niemiec. Ich teksty są w języku angielskim i większość z nich eksploruje ludzką psychikę i sposób w jaki wydarzenia dnia codziennego mają na nią wpływ. Stąd m.in. slogan zespołu: „Seabound. Journey into your mind”.Ich muzyka jest osobista i szczera, lecz zmiksowana z dużą fantazją, z chęcią zabierająca słuchacza w niezwykłą emocjonalną podróż.
Projekt Seabound powstał w 1995 roku, kiedy Frank M. Spinath i Martin Vorbrodt zostali przedstawieni sobie przez wspólnego przyjaciela. Bardzo różnili się muzycznie, tak iż nie byli pewni co do tego, czy współpraca między nimi będzie w ogóle możliwa. Pomimo niepewności postanowili popracować nad paroma kawałkami demo, by tylko zobaczyć czy potrafią razem stworzyć coś unikalnego. Jak się okazało, zderzenie różnych światów pod względem osobistym i muzycznym jest owocnym źródłem muzyki elektronicznej, pełnej sprzeczności.
Po nagraniu pierwszej płyty demo, którą wysłali do kilku wytwórni w tym Dependent, wybrali nazwę Seabound. Zdecydowali się na tę nazwę z uwagi na zamiłowanie Spinath’a do oceanu oraz na fakt iż Vorbrodt urodził się na wybrzeżu. Nazwa nawiązuje do statku opuszczającego bezpieczną zatokę udając się w nieznane i czasami zdradzieckie morza, metafora życia i samego zespołu: „żegluj albo utoń, gładko lub ostro, cel nieznany” (przyp tłum.) (Frank M. Spinath).
Ich debiutnacki album No Sleep Demon został wydany przez Dependent Records w 2001. Czerpiąc wpływy zorientowanych na bit dźwięków Front 242 i Covenant’a, jak i nowo falowych Visage czy Depeche Mode, album okazał się stosunkowo udanym na europejskich scenach EBM i Darkwave. Kawałki takie jak Travelling i Hooked doskonale wpasowały się w klubowe klimaty; ciepły wokal, zimne synthowe partie i porywające wijące się melodie stały się rozpoznawalne dla zespołu.
No Sleep Demon został bardzo dobrze przyjęty w US, tak więc razem z drugim supportującym zespołem Dupont, w 2002 roku wzięli udział w amerykańskiej i niemieckiej trasie Covenant'a Northern Lights Tour.
Nie spieszyli się z nagraniem kolejnego albumu Beyond Flatline. Został on wydany w 2004 roku zawierając ich wszystkie dobrze znane zalety, to jest melodyjną elektroniczną muzykę z wykopem, umiejętnie zaprogramowaną z niezakłóconym wokalem i głębokie refleksyjne teksty z szerokim zakresem osobistych emocji.
Duet podjął w tym czasie udaną trasę koncertową z futurepopową grupą Pride&Fall, trasę uświetniła EPk’a pod tytułem Beyond Flatline Tour 2004, zawierająca remixy kawałków takie jak Watching Over You (Beacon In The Night mix), czy znakomity Floating (feat. Andrew Sega). W tym samym roku debiutancki album duetu No Sleep Demon został ponownie wydany jako No Sleep Demon V2.0 prezentując nowe remiksy piosenek Hooked i Avalost. W tym samym roku ukazała się również EP'ka Poisonous Friend zawierająca remixy utworów z Beyond Flatline oraz dwa ekskluzywne nowe kawałki.
W 2004 do drużyny dołącza Daniel Wehmeier który będzie wspierać zespól w występach na żywo grając na perkusji.
W 2006 został wydany ich trzeci album Double-Crosser. Idąc za cytatem z Metropolis Records: „Prawdopodobnie najbardziej szczery i bolesny album roku, Double-Crosser Seabound’a to gwałtowna psychologiczna burza emocji związana z motywami bycia oszukanym i samo-oszustwa. Wyobraź sobie każdą z emocji, kiedy dowiadujesz się że ktoś kogo kochasz zawodzi Twoje zaufanie. Miłość, gniew, depresja, wina i żal ciągną słuchacza przez najgłębsze zakamarki ludzkiej psychiki, która zaczyna kwestionować poznaną prawdę”. Album osiągnął pierwsze miejsce na liście DAC (Deutche Alternative Charts) i German Electronic Web Charts (GEWC). Album znalazł się również na trzeciej pozycji Hellenic Alternative Charts (HAC) i szóstym miejscu Nordic Alternative Charts (NAC).
Zaraz po powrocie z amerykańskiej trasy, którą odbyli razem z Iris (The Alliance Tour 2008), wydany został album live z zapisem koncertu z Berlina (06.10.2007) Come Forward – Live in Berlin.
W 2009 Seabound wydaje When Black Beats Blue, album zawierający rzadkie i niepublikowane dotąd remixy utworów z lat 2001-2008, zrobione we współpracy m.in. z HECQ, Forma Tadre, Haujobb, Mindless Faith, Die Form.
Na wydanie następnego czwartego albumu Speak in Storms (Dependent Records) oczekuje się w 2012 r.